BjerringbroMiasto Bjerringbro położone jest na półwyspie Jutland (Jylland) w środkowo-wschodniej części wyspy pomiędzy miastami Randers i Aarhus. Cała gmina liczy ponad 13 000 mieszkańców z czego na samo miasto przypada około 6 500 tysięcy osób. Obszar gminy wynosi 20 680 ha. Gmina ma charakter rolniczo-przemysłowy. Największym zakładem w mieście jest fabryka pomp Grundfos.
8 szkół podstawowych i 10 przedszkoli finansuje i utrzymuje gmina. W gminie działają także trzy prywatne szkoły podstawowe oraz 10 szkół ponadpodstawowych - średnich, zawodowych i specjalistycznych, oraz osiem świetlic.
Rada gminy składa się z 19 radnych. Utworzono w niej cztery komisje: finansowa, gospodarcza i ochrony środowiska, do spraw edukacji i kultury oraz komisja socjalna.
Urząd gminy liczy ok. 80 pracowników i podzielony jest na siedem wydziałów: spraw socjalnych, edukacji i organizacji czasu wolnego, zdrowia, sekretariat, finansowy, podatkowy, techniczny.
Schwalbach am TaunusMiasto Schwalbach am Taunus należące do Hesji położone jest w obrębie aglomeracji Frankfurt nad Menem (10 km do centrum) u podnóża pasma Taunus. Miasto Schwalbach zajmuję powierzchnię 685,38 ha i liczy około 16 500 mieszkańców.
Prawa miejskie nadano Schwalbach w maju 1970 roku, jednak jego historia sięga 782 roku. Gmina Schwalbach należy do grupy najnowocześniejszych miast Niemiec. Do starej części miasta zostały dołączone nowoczesne dzielnice mieszkaniowe oraz nowoczesne centra: obywatelskie i zarządzania miastem (ratusz, dom obywatelski, rynek garaże podziemne).
Mieszkańcy Schwalbach w większości są zatrudniani we Frankfurcie. Jednakże w ostatnich latach, dzięki sąsiedztwu Frankfurtu, Schwalbach stało się siedzibą dla europejskich centrali światowych takich firm jak: Procter and Gamble, VDO oraz Samsung.
W Schwalbach funkcjonują 4 szkoły ogólnokształcące i 1 zawodowa, 8 przedszkoli, 1 hala sportowa, 4 szkolne hale sportowe, 7 boisk, kompleks kortów tenisowych, basen otwarty i kryty, kompleks mieszkalno-rozrywkowy dla seniorów, szkoła muzyczna, szkoła baletowa.
Obcokrajowcy stanowią ogółem 13,2% ludności. Piętnastą co do wielkości grupą są Polacy.
Obywatele Schwalbach co 4 lata wybierają przedstawicieli do rady miejskiej, co 6 lat burmistrza (wybory bezpośrednie). Rada jest ciałem ustawodawczym ściśle oddzielonym od zarządu, który ma władzę wykonawczą.
Staffordshire MoorlandsStaffordshire Moorlands jest okręgiem położonym w południowej części Wielkiej Brytanii, 60 km od Manchesteru. Tradycyjnymi gałęziami przemysłu w Staffordshire Moorlands było górnictwo oraz przemysł tekstylny. Głębokie wydobycie węgla zostało zaprzestane na tym terenie, natomiast przemysł tekstylny pozostał jednym z bardzo ważnych sektorów lokalnej gospodarki.
Po II wojnie światowej gościnne schronienie znaleźli tu liczni polscy żołnierze z sił zbrojnych na Zachodzie. Do dzisiaj istnieje w Staffordshire Moorlands duże i prężne skupisko Polonii.
W latach 80-tych cały region przeszedł trudny proces restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego (zlikwidowano 3 kopalnie). Władze lokalne za priorytet uznały rozwój turystyki. Rozwinęły się tu nowe gałęzie gospodarki takie jak: usługi związane z rekreacją i rozrywką, oraz usługi inżynierskie, finansowe, oraz przemysł chemiczny. Stworzone tu nowe miejsca pracy dały szanse zatrudnienia zwalnianym górnikom. Staffordshire Moorlands posiada doskonałą bazę turystyczno - hotelową, usługową, rekreacyjną. Organizuje się tu wiele imprez kulturalnych. sportowych, rekreacyjnych o ponadlokalnym charakterze.
Podpisana w dniu 16 października 1999 r. Umowa Partnerska ze Staffordshire Moorlands umożliwia skorzystanie z doświadczeń w restrukturyzacji górnictwa.
Po II wojnie światowej gościnne schronienie znaleźli tu liczni polscy żołnierze z sił zbrojnych na Zachodzie. Do dzisiaj istnieje w Staffordshire Moorlands duże i prężne skupisko Polonii.
W latach 80-tych cały region przeszedł trudny proces restrukturyzacji górnictwa węgla kamiennego (zlikwidowano 3 kopalnie). Władze lokalne za priorytet uznały rozwój turystyki. Rozwinęły się tu nowe gałęzie gospodarki takie jak: usługi związane z rekreacją i rozrywką, oraz usługi inżynierskie, finansowe, oraz przemysł chemiczny. Stworzone tu nowe miejsca pracy dały szanse zatrudnienia zwalnianym górnikom. Staffordshire Moorlands posiada doskonałą bazę turystyczno - hotelową, usługową, rekreacyjną. Organizuje się tu wiele imprez kulturalnych. sportowych, rekreacyjnych o ponadlokalnym charakterze.
Podpisana w dniu 16 października 1999 r. Umowa Partnerska ze Staffordshire Moorlands umożliwia skorzystanie z doświadczeń w restrukturyzacji górnictwa.
Bruay-La BuissiereMiasto Bruay-La Buissiere położone jest w północno-wschodniej części Francji w Departamencie Pas-de-Calais. Przepływa przez nie rzeka La Lawe. Bruay-La Buissiere zajmuje obszar 1635 ha. Mieszka tu 25 451 osób.
W miasteczku znajduje się dziewięć przedszkoli, dziesięć szkół podstawowych, trzy szkoły średnie, trzy koledże i miejska szkoła muzyczna.
Miasteczko niegdyś górnicze na przestrzeni ostatnich 20 lat zmieniło zupełnie swoje oblicze, przekształcając się w miejscowość turystyczną, którego pierwszoplanową rolą jest dbałość o stan środowiska.
Bazą noclegową, dla chętnie zaglądających tu turystów, jest: pięć moteli i hotel. Usługi gastronomiczne oferują dwie restauracje. W warto zobaczyć takie zabytki jak: Wieża de Lambres z XV w, Kościół La Buissiere z XVI w i Rezydencja Le Mainoir de Baillencourt. Równie atrakcyjne są: rozciągający się na 8 ha- Park De La Lawe i Park Miejski z 4 ha trawników. W parku rośnie 4 tys. kwiatów oraz około 2000 drzew i krzewów. Pamiątki przemysłowej historii Bruay-La Buissiere oglądać można w miejskim Muzeum Górnictwa.
W miasteczku znajduje się dziewięć przedszkoli, dziesięć szkół podstawowych, trzy szkoły średnie, trzy koledże i miejska szkoła muzyczna.
Miasteczko niegdyś górnicze na przestrzeni ostatnich 20 lat zmieniło zupełnie swoje oblicze, przekształcając się w miejscowość turystyczną, którego pierwszoplanową rolą jest dbałość o stan środowiska.
Bazą noclegową, dla chętnie zaglądających tu turystów, jest: pięć moteli i hotel. Usługi gastronomiczne oferują dwie restauracje. W warto zobaczyć takie zabytki jak: Wieża de Lambres z XV w, Kościół La Buissiere z XVI w i Rezydencja Le Mainoir de Baillencourt. Równie atrakcyjne są: rozciągający się na 8 ha- Park De La Lawe i Park Miejski z 4 ha trawników. W parku rośnie 4 tys. kwiatów oraz około 2000 drzew i krzewów. Pamiątki przemysłowej historii Bruay-La Buissiere oglądać można w miejskim Muzeum Górnictwa.
PontenurePontenure leży w Regionie Emilia-Romagna, w prowincji Piacenza, około 50 km od Mediolanu. Liczy ponad 5 tys. mieszkańców. Jest malowniczym miastem o wielowiekowej historii, z licznymi śladami z czasów rzymskich. Gmina ta ma duże tradycje sportowe związane z tenisem, sportami walki, grami zespołowymi i sportami zimowymi. Może się też poszczycić licznymi osiągnięciami z dziedziny kultury. Na obszarze Pontenure zamieszkuje niewielka, ale aktywna grupa Polonii, która czynnie zabiegała o partnerstwo między naszymi miastami.
Kontakty władz samorządowych tej miejscowości i Olkusza zainicjowane zostały w 2005 roku przez mieszkającą w Pontenure, a wywodzącą się z Olkusza Teresę Musiał Casali, która aktywnie propaguje we Włoszech polską kulturę oraz promuje rodzinne miasto.
Bergamo
Bergamo leży w północnych Włoszech, około 40 km na północny-wschód od Mediolanu. Jest stolicą prowincji Lombardia, ważnym ośrodkiem administracyjnym i przemysłowym. Liczy ponad 110 tys. mieszkańców. Miasto szczyci się wielowiekową historią, początki osadnictwa datowane są na XII w. p.n.e. Na jego terenie znajdują się liczne pozostałości z czasów rzymskich. Do najcenniejszych zabytków Bergamo należy powstała między XII i XIV w. bazylika Santa Maria Maggiore, Palazzo della Ranione – jeden z najstarszych we Włoszech publicznych pałaców oraz założona w XVIII w. galeria sztuki Pinacoteca dell'Accademia Carrara. W mieście znajdują się muzea: archeologiczne, nauk przyrodniczych oraz nowoczesności i sztuki współczesnej. Najbliższe okolice Bergamo słyną z atrakcyjnych stoków i tras narciarskich.